De boys van FatPigeon zijn afgereisd naar Kenia om deel te nemen aan The Migration Gravel Race. Nol en Loek hebben hun belevenissen en ervaringen op papier gezet. Lees het tripreport over hun gravelavontuur en laat je inspireren om zelf ook op avontuur te gaan in Afrika!
De boys van FatPigeon zijn afgereisd naar Kenia om deel te nemen aan The Migration Gravel Race. Nol en Loek hebben hun belevenissen en ervaringen op papier gezet. Lees het tripreport over hun gravelavontuur en laat je inspireren om zelf ook op avontuur te gaan in Afrika!
Kenia, gravel, koffie, pro's en heel veel wildlife!
Kenia, gravel, koffie, pro's en heel veel wildlife!
Op de fiets door Afrika, door Kenia om precies te zijn. Een droomreis, die zeker bovenaan op onze bucketlist stond! Voor de ‘Migration Gravel Race’ reisden we af naar het Afrikaanse continent. Alsof die 4-daagse race van 650 km met 8.000 hoogtemeters nog niet genoeg was, besloten wij er ook een 4-daags koffie-avontuur voor te plakken. Op deze manier konden we meer te weten komen over de Keniaanse cultuur, in verband met de hoogte alvast acclimatiseren EN kregen we de kans om alles te weten te komen over Keniaanse koffie.
Op de fiets door Afrika, door Kenia om precies te zijn. Een droomreis, die zeker bovenaan op onze bucketlist stond! Voor de ‘Migration Gravel Race’ reisden we af naar het Afrikaanse continent. Alsof die 4-daagse race van 650 km met 8.000 hoogtemeters nog niet genoeg was, besloten wij er ook een 4-daags koffie-avontuur voor te plakken. Op deze manier konden we meer te weten komen over de Keniaanse cultuur, in verband met de hoogte alvast acclimatiseren EN kregen we de kans om alles te weten te komen over Keniaanse koffie.
Welk materiaal neem je mee?
Welk materiaal neem je mee?
Wat neem je allemaal mee op een graveltocht door Kenia? Van tevoren was dit eigenlijk de vraag der vragen. We hoorden al wel dat Keniaanse gravel vrij ruw kan zijn en dat het weer erg wisselvallig is. Wie aan Afrika denkt, denkt aan droogte, hitte en wilde dieren. Deze elementen komen in Kenia allemaal samen. Omdat het gebied dat wij zouden bezoeken op de evenaar ligt en op +2.000 meter hoogte, was er voldoende reden om rekening te houden met flinke afkoeling in de avond en hier en daar een tropische bui.
- Tubeless banden, eventueel met foam inserts
- Mesh wieler- en ondershirt
- Drinkrugzak
- Regenjack
- Goede handschoentjes en eventueel dubbel stuurlint
- Goede zonnebrandcrème, isotone of ORS poeder en diareeremmers voor de liefhebber
Wat neem je allemaal mee op een graveltocht door Kenia? Van tevoren was dit eigenlijk de vraag der vragen. We hoorden al wel dat Keniaanse gravel vrij ruw kan zijn en dat het weer erg wisselvallig is. Wie aan Afrika denkt, denkt aan droogte, hitte en wilde dieren. Deze elementen komen in Kenia allemaal samen. Omdat het gebied dat wij zouden bezoeken op de evenaar ligt en op +2.000 meter hoogte, was er voldoende reden om rekening te houden met flinke afkoeling in de avond en hier en daar een tropische bui.
- Tubeless banden, eventueel met foam inserts
- Mesh wieler- en ondershirt
- Drinkrugzak
- Regenjack
- Goede handschoentjes en eventueel dubbel stuurlint
- Goede zonnebrandcrème, isotone of ORS poeder en diareeremmers voor de liefhebber
Gravel en koffie rondom Mt. Kenya
Gravel en koffie rondom Mt. Kenya
Met een viertal koffie-experts, een paar tassen en twee fietsen, begonnen we onze trip vanuit de hoofdstad Nairobi. Een lange autorit noordwaarts gaf ons alle tijd om de heren het hemd van het lijf te vragen. We waren benieuwd naar allerlei culturele zaken, maar ook naar de bijzondere dingen die we onderweg zagen gebeuren. Zo kom je in Kenia op de gekste plekken kuddes geiten of koeien tegen en barst het van de Matatu’s: busjes met harde muziek en ingebouwde tv schermen. Ook gebruikten we deze uurtjes om de basics van de lokale taal ‘Swahili’ te leren. Wel zo handig om behulpzame lokale bevolking te kunnen bedanken in hun eigen taal.
De trip met de koffie-heren was gefocust op de omgeving rondom Mount Kenya. Met pieken tot wel 5.200 meter, is dit na de Kilimanjaro het hoogste punt van Afrika. De lager gelegen flanken (1.800 - 2.500 m) van deze voormalige vulkaan, bieden de perfecte omstandigheden voor het verbouwen van koffie en het oprichten van campings. Op een aantal van deze schitterende aan rivieren en watervallen gelegen campings, maakten we al snel kennis met de kou. Ons Rogelli Wadded jack aan, lange broek aan en fietsen maar. Ook in Kenya kan het koud worden; die les was al snel geleerd!
Waar onze bevriende experts met de auto reden, namen wij de gravelbike. Op deze manier sloegen we twee vliegen in een klap en hadden we naast een culturele trip ook de rijke ervaring van het land ontdekken per fiets. Rood gravel, harde klei, stoffige passages, afgelegen dorpen, steile klimmen en mysterieuze vergezichten. Keniaans gravel bracht ons zowel fysiek als mentaal tot enorme hoogtes.
Hoe afgelegen de gravelwegen ook waren, overal werden we begroet door groepen schoolkinderen en families op motoren. Hadden we even wat hulp nodig om de lokale koffieplantage te vinden? Dan wees de lokale bevolking ons behulpzaam de weg. Dit bracht veel rust en maakte het bovendien mogelijk om beter kennis te maken met de Keniaanse cultuur.
Gedurende de dag, fietsend van koffieplantage naar koffieplantage, was de kou van de avond ervoor ver te zoeken. Integendeel zelfs. Zo zagen we het kwik op 3.100 meter tot 34 graden stijgen. Rogelli, bedankt voor de custom FatPigeon.cc Mesh gravel jerseys!
Met een viertal koffie-experts, een paar tassen en twee fietsen, begonnen we onze trip vanuit de hoofdstad Nairobi. Een lange autorit noordwaarts gaf ons alle tijd om de heren het hemd van het lijf te vragen. We waren benieuwd naar allerlei culturele zaken, maar ook naar de bijzondere dingen die we onderweg zagen gebeuren. Zo kom je in Kenia op de gekste plekken kuddes geiten of koeien tegen en barst het van de Matatu’s: busjes met harde muziek en ingebouwde tv schermen. Ook gebruikten we deze uurtjes om de basics van de lokale taal ‘Swahili’ te leren. Wel zo handig om behulpzame lokale bevolking te kunnen bedanken in hun eigen taal.
De trip met de koffie-heren was gefocust op de omgeving rondom Mount Kenya. Met pieken tot wel 5.200 meter, is dit na de Kilimanjaro het hoogste punt van Afrika. De lager gelegen flanken (1.800 - 2.500 m) van deze voormalige vulkaan, bieden de perfecte omstandigheden voor het verbouwen van koffie en het oprichten van campings. Op een aantal van deze schitterende aan rivieren en watervallen gelegen campings, maakten we al snel kennis met de kou. Ons Rogelli Wadded jack aan, lange broek aan en fietsen maar. Ook in Kenia kan het koud worden; die les was al snel geleerd!
Waar onze bevriende experts met de auto reden, namen wij de gravelbike. Op deze manier sloegen we twee vliegen in een klap en hadden we naast een culturele trip ook de rijke ervaring van het land ontdekken per fiets. Rood gravel, harde klei, stoffige passages, afgelegen dorpen, steile klimmen en mysterieuze vergezichten. Keniaans gravel bracht ons zowel fysiek als mentaal tot enorme hoogtes.
Hoe afgelegen de gravelwegen ook waren, overal werden we begroet door groepen schoolkinderen en families op motoren. Hadden we even wat hulp nodig om de lokale koffieplantage te vinden? Dan wees de lokale bevolking ons behulpzaam de weg. Dit bracht veel rust en maakte het bovendien mogelijk om beter kennis te maken met de Keniaanse cultuur.
Gedurende de dag, fietsend van koffieplantage naar koffieplantage, was de kou van de avond ervoor ver te zoeken. Integendeel zelfs. Zo zagen we het kwik op 3.100 meter tot 34 graden stijgen. Rogelli, bedankt voor de custom FatPigeon.cc Mesh gravel jerseys!
De koffie achter de koffierit
De koffie achter de koffierit
Wielrennen en koffie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar waar komt dat lekkere spul nou precies vandaan? Wie maakt het? Wanneer is koffie duur en wat maakt bepaalde koffie goedkoper? Deze vragen werden allemaal beantwoord tijdens een bezoek aan de verschillende plantages.
Enorm inspirerend om zowel de boeren als de experts hun verhaal te horen doen. Koffieproductie is een zeer delicaat proces, met vele stappen. In elk van deze stappen ligt het risico op de loer om de kwaliteit volledig te verpesten. Keniaanse koffie behoort tot de beste van de wereld. Helaas is de koffieproductie flink aan het kelderen, tot wel 70% ten opzichte van 20 jaar geleden. Dit heeft verschillende oorzaken. Klimaatverandering zorgt voor onverwachte weersinvloeden, corruptie zorgt voor ‘glazen plafonds’ en een carrière in de koffie industrie wordt door Keniaanse jongeren niet meer geambieerd vanwege gebrek aan aanzien.
Onze gastheren van deze week zorgen er echter met hun ‘East African School of Coffee’ voor dat hier verandering in komt; duurzame, organische teelt, transparantie in de markt en het opleiden van koffie experts, bijvoorbeeld als barista. Hun passie voor koffie en onze passie voor de fiets, bleek een mooie match. De wederzijdse interesse zorgde al snel voor een hechte vriendschap. En daarmee ook voor het begin van meer mooie exotische cycling X coffee trips om het verhaal van koffie vanaf de fiets over te brengen.
Wielrennen en koffie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar waar komt dat lekkere spul nou precies vandaan? Wie maakt het? Wanneer is koffie duur en wat maakt bepaalde koffie goedkoper? Deze vragen werden allemaal beantwoord tijdens een bezoek aan de verschillende plantages.
Enorm inspirerend om zowel de boeren als de experts hun verhaal te horen doen. Koffieproductie is een zeer delicaat proces, met vele stappen. In elk van deze stappen ligt het risico op de loer om de kwaliteit volledig te verpesten. Keniaanse koffie behoort tot de beste van de wereld. Helaas is de koffieproductie flink aan het kelderen, tot wel 70% ten opzichte van 20 jaar geleden. Dit heeft verschillende oorzaken. Klimaatverandering zorgt voor onverwachte weersinvloeden, corruptie zorgt voor ‘glazen plafonds’ en een carrière in de koffie industrie wordt door Keniaanse jongeren niet meer geambieerd vanwege gebrek aan aanzien.
Onze gastheren van deze week zorgen er echter met hun ‘East African School of Coffee’ voor dat hier verandering in komt; duurzame, organische teelt, transparantie in de markt en het opleiden van koffie experts, bijvoorbeeld als barista. Hun passie voor koffie en onze passie voor de fiets, bleek een mooie match. De wederzijdse interesse zorgde al snel voor een hechte vriendschap. En daarmee ook voor het begin van meer mooie exotische cycling X coffee trips om het verhaal van koffie vanaf de fiets over te brengen.
The Migration Gravel Race
The Migration Gravel Race
Met een fietskoffer vol vers gebrande koffie, kennis en mooie herinneringen, vertrokken we naar het tweede deel van deze trip: de race. Vier etappes, van ruim 160 km per dag, dwars door nationale wildlife parken op terrein van de wereldberoemde Masai-stammen.
De Masai zijn nomaden en rondtrekken zit in hun bloed. Zij wisten wel raad met vier opeenvolgende etappes. Dagelijks maakte zij in rap tempo 70 tenten, douches zonder watervoorziening, een veldkeuken, vuur en een volwaardig diner voor het voeden van een hongerig peloton. Met 40 man sterk waren zij degenen die het hele circus draaiende hielden. Naast de logistiek zorgde ze ook voor veiligheid. Met zo’n 10 motoren bewaakte ze de koers, assisteerden ze renners in nood en informeerde ze over leeuwen en olifanten op de route. Wanneer renners daar bij in de buurt kwamen, zorgde de Masai-motards voor een veilige passage voor zowel mens als dier.
Gezien het parcours was het ook voor de Masai-motards enorm hard werken: dwars door rivieren heen, klimmen en afdalen over rotsen, singletracks en passages door moerassen. Wat voor ons fietsers al tricky was, deden deze durfallen per motor. Het ruwe terrein waar we op voorhand voor gewaarschuwd waren, bleek in de praktijk inderdaad zeer ruw. Scherpe stenen, wasbordjes van klei en stukken dwars over grasvelden schudde zowel het lichaam als de fiets flink door elkaar. Dit resulteerde regelmatig in pech als lekke banden of het verliezen van de ketting.
Toch kon zelfs pech de lach niet (lang) van ons gezicht krijgen. Koersen te midden van giraffes, zebra’s en zelfs olifanten is iets wat eigenlijk alleen in dromen gebeurt. Je zou het kunnen zien als een gekke combinatie van Artis, de Beekse Bergen, Strade Bianche en Cape Epic. En dan hebben we het alleen nog maar over de koers.
Het kamp stond elke avond weer op een andere plek midden in de natuur. De lokale bevolking hielp door met ezeltjes jerrycans water te brengen, wat vervolgens in grote pannen op het vuur opgewarmd werd om in te kunnen douchen. Ook waren verschillende gaten gegraven, omringd door een tent waar de behoefte in gedaan kon worden. Aan alles was gedacht, zelfs aan een plastic WC-opbouw die boven het gat gezet werd.
Met een fietskoffer vol vers gebrande koffie, kennis en mooie herinneringen, vertrokken we naar het tweede deel van deze trip: de race. Vier etappes, van ruim 160 km per dag, dwars door nationale wildlife parken op terrein van de wereldberoemde Masai-stammen.
De Masai zijn nomaden en rondtrekken zit in hun bloed. Zij wisten wel raad met vier opeenvolgende etappes. Dagelijks maakte zij in rap tempo 70 tenten, douches zonder watervoorziening, een veldkeuken, vuur en een volwaardig diner voor het voeden van een hongerig peloton. Met 40 man sterk waren zij degenen die het hele circus draaiende hielden. Naast de logistiek zorgde ze ook voor veiligheid. Met zo’n 10 motoren bewaakte ze de koers, assisteerden ze renners in nood en informeerde ze over leeuwen en olifanten op de route. Wanneer renners daar bij in de buurt kwamen, zorgde de Masai-motards voor een veilige passage voor zowel mens als dier.
Gezien het parcours was het ook voor de Masai-motards enorm hard werken: dwars door rivieren heen, klimmen en afdalen over rotsen, singletracks en passages door moerassen. Wat voor ons fietsers al tricky was, deden deze durfallen per motor. Het ruwe terrein waar we op voorhand voor gewaarschuwd waren, bleek in de praktijk inderdaad zeer ruw. Scherpe stenen, wasbordjes van klei en stukken dwars over grasvelden schudde zowel het lichaam als de fiets flink door elkaar. Dit resulteerde regelmatig in pech als lekke banden of het verliezen van de ketting.
Toch kon zelfs pech de lach niet (lang) van ons gezicht krijgen. Koersen te midden van giraffes, zebra’s en zelfs olifanten is iets wat eigenlijk alleen in dromen gebeurt. Je zou het kunnen zien als een gekke combinatie van Artis, de Beekse Bergen, Strade Bianche en Cape Epic. En dan hebben we het alleen nog maar over de koers.
Het kamp stond elke avond weer op een andere plek midden in de natuur. De lokale bevolking hielp door met ezeltjes jerrycans water te brengen, wat vervolgens in grote pannen op het vuur opgewarmd werd om in te kunnen douchen. Ook waren verschillende gaten gegraven, omringd door een tent waar de behoefte in gedaan kon worden. Aan alles was gedacht, zelfs aan een plastic WC-opbouw die boven het gat gezet werd.
Afrikaans talent krijgt meer kansen
Afrikaans talent krijgt meer kansen
Van voormalig Tour de France renners tot een rokende journalist. Het deelnemersveld was een zeer bont gezelschap met allen een enorme passie voor gravel. De helft van de deelnemers bestond uit lokale Oost-Afrikaanse renners. Het idee achter het event is namelijk om deze talenten meer kansen te geven in de wielrennerij. In plaats van enkele Afrikaanse renners in Europa mee te laten doen in de competitie, wordt de competitie in Afrika georganiseerd. Op deze manier kunnen meerdere lokale renners zich meten, ervaring opdoen en hiermee eventueel opvallen bij Europese teams. Een goed initiatief als je het ons vraagt.
Van voormalig Tour de France renners tot een rokende journalist. Het deelnemersveld was een zeer bont gezelschap met allen een enorme passie voor gravel. De helft van de deelnemers bestond uit lokale Oost-Afrikaanse renners. Het idee achter het event is namelijk om deze talenten meer kansen te geven in de wielrennerij. In plaats van enkele Afrikaanse renners in Europa mee te laten doen in de competitie, wordt de competitie in Afrika georganiseerd. Op deze manier kunnen meerdere lokale renners zich meten, ervaring opdoen en hiermee eventueel opvallen bij Europese teams. Een goed initiatief als je het ons vraagt.
Van voormalig Tour de France renners tot een rokende journalist. Het deelnemersveld was een zeer bont gezelschap met allen een enorme passie voor gravel. De helft van de deelnemers bestond uit lokale Oost-Afrikaanse renners. Het idee achter het event is namelijk om deze talenten meer kansen te geven in de wielrennerij. In plaats van enkele Afrikaanse renners in Europa mee te laten doen in de competitie, wordt de competitie in Afrika georganiseerd. Op deze manier kunnen meerdere lokale renners zich meten, ervaring opdoen en hiermee eventueel opvallen bij Europese teams. Een goed initiatief als je het ons vraagt.
Het besef dat enkele van de grootste Keniaanse talenten niet eens over een eigen fiets beschikken, zette ons aan het denken. Gelukkig wordt met allerlei talentenprogramma's, gulle sponsoren en evenementen als deze de aandacht gevraagd voor Afrika en haar wielrentalenten. Het Afrikaanse wielrennen is niet alleen een enorme kweekvijver, ook is het koersen op Afrikaans grondgebied iets wat je nergens anders tegenkomt.
Opnieuw een geslaagd Afrikaans hoofdstuk
Na wegkoersen in Zuid-Afrika en Burkino Faso, gaf deze gravelkoers in Kenia toch wel een nieuwe dimensie aan koersen in Afrika. Niet alleen de natuur en de cultuur, maar ook de hele sfeer onder de deelnemers. Wat gravel onderscheidt van wegwielrennen, is dat in gravel de ervaring meer gedeeld wordt met alle deelnemers onderling en dat er wat meer ruimte is voor plezier, verhalen uitwisselen en bijvoorbeeld een biertje bij het kampvuur na de finish. Wij zijn super dankbaar dat we deel uit mogen maken van deze community en dat we met gelijkgestemden dit soort events te kunnen beleven.
Kenia, bedankt.
Laat je inspireren
Kun je niet genoeg krijgen van het bikepack avontuur van Nol en Loek? Ben je nieuwsgierig geworden en wil je graag je eigen avontuur plannen? Schrijf je hier in en haal samen met Rogelli de bikepacker in jezelf naar boven.